Msza Wieczerzy Pańskiej rozpoczynająca rozważania Triduum Paschalnego zgromadziła nas w Wielki Czwartek wieczorem. To ostatni posiłek Chrystusa przed męką i śmiercią, ważny i pełen ważnych przesłań.
Chrystus bardziej troszczy się o nas, którzy tu pozostajemy, niż o swoją mękę, która już nadchodzi. Pozostawia samego siebie pod postacią chleba i wina, ustanawia sakrament kapłaństwa, a nade wszystko przykazuje, byśmy się wzajemnie miłowali, jak on nas umiłował. I pokazuje obraz tej miłości myjąc nogi apostołom. Jak zwykle św. Piotr chciał inaczej, lepiej i bardziej. Wkrótce boleśnie przekona się, że za bardzo zaufał swojej sile. Ale do łez pokory i szczerego żalu jeszcze daleko. Najtrudniejsze wydarzenia dopiero nadejdą.
Msza Wieczerzy Pańskiej zakończyła się przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do ołtarza adoracji, tzw. ciemnicy. Dzwony zamilkły aż do sobotniej nocy. Warto było zostać z Chrystusem na modlitwie podczas adoracji.
Błogosławcie Pana wszystkie Jego dzieła,
Które by nie kwitły, gdyby nie cierpienie, Błogosławcie Pana.
Błogosławcie Pana wszystkie łzy i żale, Każda moja słabość i upokorzenie, Błogosławcie Pana. Błogosławcie Pana wszystkie moje rany, Na które Duch Święty staje się balsamem, Błogosławcie Pana.
Niech Cię błogosławią wszystkie me niemoce, Ból skrzętnie skrywany po bezsennej nocy, Błogosławcie Pana
.
Błogosławcie Pana, że Mu ufam jeszcze, Że mnie wciąż uzdrawia łaski swojej deszczem, Błogosławcie Pana.
Tego pięknego kanonu możemy posłuchać tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=RrXpCgX_VMY
