Nasze babcie i mamy zawsze mówiły, że sobota to dzień poświęcony Maryi. I chociaż cała pielgrzymka poświęcona jest Jasnogórskiej Pani, to pielgrzymkowa sobota szczególnie.
W Amarantowej szczególnie dużo młodzieży. A skoro oni maszerują, w domu zawsze mama martwi się najbardziej. Niepokoi ją słońce – bo gorąco, martwi się deszczem – bo zmokną, czeka na telefon – bo mogło się coś wydarzyć i słucha ze łzami w oczach – kiedy dziecko zadzwoni. Takie zatroskane serce matek z pewnością rozumie Maryja. Bo z każdego domu, z którego dziecko poszło na pielgrzymkę, płynie ku Niej wielka rzeka modlitwy. „Dajcie mi modlące się matki, a uratuję świat” – powiedział św. Augustyn. I w sobotę wszystkie grupy spotkały się w gostyńskim sanktuarium na wspólnej Mszy Św. Tutaj znajduje się cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i kwiatem róży w dłoni. Maryja trzyma małego Jezusa na ręce, a w drugiej dłoni, którą wskazuje na Syna, trzyma białą różę – symbol czystości i wierności. Kto jednak uważnie się przyjrzy, z pewnością dostrzeże , że jeden z palców Bożej Rodzicielki zraniony został przez kolec... To tylko symboliczna zapowiedź dla ogromu cierpień matczynego serca.
Niektóre matki nie wytrzymały i przyjechały w odwiedziny właśnie na etap gostyński. Przywiozły nie tylko stęsknione ramiona, ale i słodkie bułeczki od sponsora dla wszystkich pielgrzymów. Udzieliły wsparcia wszystkim idącym i... zostały rodzinnie jeszcze na jeden etap.
