WIELKI PIĄTEK to jedyny dzień w roku, kiedy nie sprawuje się Eucharystii. Wcześniej jest zazwyczaj bardziej uroczysta droga krzyżowa. Późnym popołudniem rozpoczynają się najważniejsze obrzędy tego dnia - Liturgia Męki Pańskiej, która składa się z trzech części: Liturgii Słowa, adoracji Krzyża i obrzędów Komunii.
Rozpoczyna się także bardzo nietypowo – ministranci i kapłani wchodzą w zupełnej ciszy, przed ołtarzem kapłan pada na twarz, a wierni klękają. Człowiek nie znajduje słów, kiedy staje wobec ofiary Chrystusa na krzyżu.
Po czytaniach odbywa się wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna. W dziesięciu wezwaniach prosimy Boga, aby miał w opiece cały świat.
Rozpoczyna się adoracja Krzyża. Od dwóch tygodni wszystkie krzyże w kościołach były zasłonięte. W Wielki Piątek ukazuje się je ponownie wiernym. Kapłan odsłania krzyż, śpiewając: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, a wszyscy odpowiadając: „Pójdźmy z pokłonem”, padają na kolana.
Przychodzi czas, aby ucałować krzyż Jezusa. Po adoracji Krzyża następuje Komunia święta. Nie ma przeistoczenia, kapłan rozdaje Ciało Chrystusa konsekrowane poprzedniego dnia.
I na zakończenie liturgii Najświętszy Sakrament przenoszony jest do miejsca zwanego Bożym Grobem. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym owinięte były doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczoru i przez cały następny dzień trwa adoracja: „Na drzewie rajskim śmierć wzięła początek, na drzewie krzyża powstało nowe życie, a szatan, który na drzewie zwyciężył, na drzewie również został pokonany przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana”.
---
Obraz: Simon Vouet